Een belangrijk doel van vergaderen is het nemen van besluiten. Iedereen die wel eens heeft geprobeerd om met een groep een beslissing te nemen weet dat dat lastig kan zijn. Helemaal als je wilt dat iedereen achter de beslissing staat. 

Besluiten nemen is lastig

Een van de oorzaken dat het uitdagend is om tot besluiten te komen is dat er in veel groepen de impliciete opvatting heerst dat je pas voor een idee/voorstel/plan kan zijn als je er laaiend enthousiast over bent. Ben je dus niet helemaal wild van een voorstel, dan ben je eigenlijk automatisch tegen.

De impliciete drempel bij besluitvorming

Deze impliciete opvatting maakt de drempel om een beslissing te nemen en tot actie over te gaan erg hoog. Het resultaat? Geen beslissing, geen actie en dus geen progressie. 

Stemmen met consent of non-consent

Om met een groep tot een gedragen besluit te komen zou je eens kunnen proberen niet voor of tegen een voorstel te stemmen maar te stemmen met consent of non-consent. Dit behoeft enige uitleg want dit lijkt hetzelfde. Consent betekent in deze ‘dat je met het plan kunt leven’. Je hoeft er dus niet per se wild van te zijn.  Non-consent betekent dat je niet kunt leven met het plan. We verlagen hiermee de drempel om voor te stemmen, zodat we een beslissing nemen die ons in staat stelt aan de slag te gaan. 

Tegelijkertijd verhogen we de drempel om tegen te stemmen. “Ik kan er niet mee leven” daarmee zeg je nogal wat. Maar let op! Non-consent stemmers zijn geen dwarsliggers en moeten ook niet als zodanig behandeld worden. Als iemand non-consent stemt dan heeft die persoon daar waarschijnlijk een zwaarwegende reden voor die de moeite waard is om nader te onderzoeken. Ga met non-consent stemmers als volgt te werk:

Hoe ga je om met non-consent stemmers?

1. Stel de vraag: “Wat heb je nodig om van non-consent naar consent te gaan?”

Door de formulering van de vraag ligt de bal bij de non-consent stemmer. Hij/zij moet in de actie komen om ervoor te zorgen dat er toch een beslissing komt. Principieel tegenstemmen kan dus niet meer, omdat je vervolgens zelf aan de slag moet om het gat naar de rest van de groep te overbruggen.

Ook geeft deze vraag de groep inzicht in de bezwaren van de non-consent stemmer. Wellicht leidt dit tot heroverwegingen bij de consent stemmers, blijkt het bezwaar te rusten op een misverstand of is het een easy fix door het voorstel aan te passen. Hoe dan ook, de non-consent stemmer voelt zich gehoord en gewaardeerd als een waardevolle schakel in het proces.

2. Vraag om een alternatief voorstel

Lukt het de non-consent stemmer niet om tot een antwoord te komen op de vraag hierboven? Dan kan je ook vragen om een alternatief voorstel. Het is uiteraard prima om niet te kunnen leven met een bepaald plan, maar het is fijn als je dan een alternatief aan de groep kunt voorleggen. Wederom is het aan de non-consent stemmer om actie te ondernemen om toch met de groep tot een beslissing te komen.

Non-consent stemmers als waardevolle schakels in het proces

Het is in deze werkvorm van essentieel belang dat je de non-consent stemmers behandelt en waardeert als waardevolle aanvulling in het proces, terwijl je hen een actieve, leidende rol geeft in het overbruggen van de onderlinge verschillen.